Week drie Ubud - Candidasa

Hoi!

Vervolg.... :)

We werden opgehaald vanuit ons hostel in Canggu door een taxichauffeur om richting Ubud te gaan. Dit zou ongeveer een uur en een kwartier duren. Het ging allemaal prima tot deze vent op de helft van de rit aan een stuk door begon te boeren. Is dit normaal hier? De taxichauffeur die ons reed van Kuta naar Canggu had ook al een paar boertjes laten ontsnappen... Misschien is dit hier niet zo vies maar doodnormaal. Wij vonden het in ieder geval verschrikkelijk en hoopte dat we er snel zouden zijn. Toen we langs het Monkey Forest reden, een groot bos waar onwijs veel apen zijn en twee tempels in staan, wisten we dat we er bijna waren. Buiten het bos zaten ook al een stuk of tien apen dus die had ik in ieder geval al gezien. Ik heb besloten om niet het monkey Forest in te gaan door de vele verhalen. De apen zijn erg agressief en houden ervan om mensen te bijten, krabben en al hun spullen af te pakken. Hier had ik niet zo'n zin in. Ons hotel, Argasoka bungalows, zat aan de Monkey Forest street, de straat die dus grenst aan het apenbos. We kwamen hier rond 12:30 aan en konden direct onze kamer in. Niet erg bijzonder. Een kamer met een badkamer. Simpel maar voor twee nachtjes prima te doen. We hadden dit hotel geboekt omdat er een zwembad bij zit, wat wel heel fijn is in Ubud aangezien hier geen strand is. We zijn hier even gaan snorkelen. Snorkelen in een zwembad? Jaaaaa! We hebben van thuis snorkels meegenomen zodat we deze niet hoeven te huren als we later bij de snorkelstrandjes zijn. Ik heb vroeger op de vakanties met pap en mam heel vaak gesnorkeld maar Gwenn nog niet zo veel. We gingen even kijken of ze hier mee overweg kon maar het ging eigenlijk prima. Op d'r kapotte snorkelpijpje na.. Die ging dus weer mee naar Nederland in de hoop deze nog te kunnen ruilen. Een collega van Gwenn verbleef de dagen dat wij er waren ook in Ubud. We hebben onze dagen hier ook met haar doorgebracht. Beetje door de stad gelopen, leuk winkeltjes bekeken, naar de markt hier geweest. En natuurlijk eten en ijskoffie drinken.

De snorkel mee terug naar Nederland? Zul je nu misschien denken? Ja, Gwenn 'moest' terug naar Nederland voor een sollicitatie gesprek. Dit wisten we van te voren dat dit zou kunnen gebeuren maar niet precies wanneer. Op het moment dat we het hoorde wisten we eerst allebei even niet wat we er mee aan moesten. Uiteindelijk was de keuze wel makkelijk. Gwenn wilde deze baan graag en had hier ook al wat selectieprocedures voor doorstaan. Een grote kans die ze niet moest laten schieten. Daar was ik het mee eens dus moest ze het zeker doen. Voor haar is een vliegticket niet heel duur dus dit was het probleem niet. Dit betekende wel dat ik vanaf 23-10 alleen zou zijn en dus zelf verder moet. Ik ben eigenlijk direct op zoek gegaan naar een nieuw onderkomen. Helaas kwam ik er al snel achter dat backpacken in je eentje eigenlijk iets minder luxe betekent als je het betaalbaar wilt houden. Geen tweepersoonskamer meer maar slapen in een dorm, een slaapzaal met gedeelde badkamers enzovoort. Ik had weinig keuze en besloot te boeken bij The happy mango tree. Het zag er op de foto's eigenlijk allemaal super gezellig uit dus ik was benieuwd hoe het er in het echt uit zou zien.

Van Rachel en Sanne kreeg ik de tip om zeker naar de Yoga Barn te gaan. Het leek me zeker leuk om een keer aan yoga te doen op Bali. Ik heb het rooster opgezocht en besloten de volgende dag om 08:00 tot 09:30 een lesje te volgen. Ik heb nog nooit yoga gedaan en ben nou niet heel lenig, dus ik was benieuwd wat er van terecht zou komen. Toen we er aankwamen hing er al direct een hele relaxte sfeer. Een hele grote, groene tuin met veel bomen en allerlei kleine houten huisjes met kussens waar je lekker kon zitten of wat kon eten en drinken. Toen we de yogaruimte binnenkwamen lagen en zaten er al een heel aantal meiden. Allemaal volledig in hun eigen wereld. Ze lagen op de matjes met hun ogen dicht en sommige zaten te mediteren. Wat doe ik hier? Moet ik dit ook doen? Okeeeee... Nou kom op, zoek een plekje en je merkt het wel. Toen de slanke, Japanse yogainstructrice binnenliep maakte ze eerst een praatje met allerlei meiden en begon daarna de les. Ik kan erop terug kijken als een hele leuke les. Weer totaal iets anders als wat ik normaal gesproken aan sport doe. Allerlei poses aannemen (de een ging wat beter dan de ander) en je vooral focussen op een goede houding en je ademhaling. Heel relaxt liep ik naar buiten, een goede manier om wakker te worden.

'S avonds hebben we eindelijk een massage genomen. Ik wilde dit al wel even maar Gwenn had hier niet echt behoefte aan. Uiteindelijk besloten we alleen een rug/schouder/nek massage te nemen in plaats van een full body massage die ze je hier voornamelijk proberen aan te smeren. We gingen naar een Spa die de collega van Gwenn ons had aangeraden. We werden tegelijkertijd gemasseerd en het was echt top! Ze had ons verteld dat we na afloop een douche konden nemen, maar wij hadden het grote bad in deze ruimte al geconstateerd... Uiteindelijk gewoon gevraagd of we 'even' mochten badderen. Dit was geen probleem en ze liet hem voor ons vollopen. We hebben heerlijk in bad gezeten en voelde ons weer lekker schoon (de douche in ons hotel was niet top, dus dit was echt lekker!). Na afloop kregen we nog een gemberthee en hebben een klein beetje gelogen dat we in het hotel van de Spa sliepen voor 10% korting. Uiteindelijk na betaald te hebben bleek dat het meisje van de Spa niet zo goed kon rekenen en wij de rekening niet gecontroleerd hadden. Nog te veel betaald, daar ging onze korting. Bad karma voor het liegen denk ik dan maar.

De laatste dag samen hebben we eigenlijk doorgebracht in een café. Hier hebben we lekker gezeten, koffie gedronken, pizza gegeten en onze iPhones, iPods, iPads en camera's opgeladen. Ja, luxe reizigers hè ;). Aangezien we maar 1 stopcontact hadden in ons hotel ging het daar niet zo snel.

In datzelfde restaurant hoorde een meisje (of vrouw? 32 was ze, maar niet echt te merken) ons Nederlands praten dus die kwam even bij ons zitten. Ze vertelde dat ze morgen een dagje dingen ging bezoeken. Aangezien ik vanaf morgen alleen was leek dit mij ook wel leuk. En eindelijk eens wat dingen bezoeken hier. Deze avond hebben we samen wat gegeten en deze trip geboekt. Toen Gwenn wegging heb ik mijn spullen verplaatst naar de dorm waar ik zou verblijven. Het zag er precies zo uit als op de foto's en het was eigenlijk al snel heel gezellig. Uiteindelijk heb ik deze avond/nacht nog tot 4:00 buiten gezeten met twee jongens. Een uit IJsland en een uit Frankrijk. Niet heel verstandig aangezien m'n wekker weer om 8:00 ging, maar ach. Het was in ieder geval leuk.

De volgende ochtend dus de trip. Tijdens deze trip gingen we langs drie verschillende tempels, de bekende luwak koffieplantage (deze koffie wordt gemaakt van katten die koffiebonen eten, uitpoepen en deze worden vervolgens gebrand. Klinkt heel onsmakelijk maar dit blijkt hele lekkere en dure koffie te zijn) en de rijstvelden. De tempel die ik het bijzonderst vond was de hot Springs. Voor diegene die het boek eat, pray, love hebben gelezen, of de film hebben gezien weten misschien wel wat ik bedoel. Hier ga je in het water, waar 13 fonteinen uit de muur komen. Hier moet je een soort ritueel uitvoeren. Ik weet het niet meer precies maar je moest bij elke fontein eerst het water 3 keer in je gezicht doen en over je hoofd ook 3 keer. Dit was het zogenoemde holy (heilige) water. Echter zwommen er ook holy fish in dit water waardoor ik enorm was afgeleid. En ze waren grooooot. Aan sommige mensen begonnen zelfs te happen. Niet pijnlijk maar ook niet echt fijn. Bij mij gelukkig niet maar ik was blij dat ik het water uitwas.

Uiteindelijk kwamen we pas om 18:00 weer terug van de trip. Helemaal gesloopt. De hele dag in de auto zitten (ja, das best vermoeiend) en lopen lopen lopen. In 30+ graden. Deze nacht ben ik vroeg naar bed gegaan want de gezellige jongens waren inmiddels vertrokken naar Kuta. De volgende dag heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Ik heb nog wel m'n spullen verhuist naar de kamer waar het Nederlandse meisje sliep omdat we de volgende nacht om 02:00 opgehaald zouden worden om de vulkaan Batur (1717 meter) te beklimmen. Omdat het eigenlijk zo gezellig was en we inene niet meer moe waren hebben we deze nacht maar 1 uur geslapen. Doen we wel als we terug zijn, dachten we. We werden om 2:30 opgehaald en moesten daarna nog allerlei andere mensen ophalen. Uiteindelijk was het nog spannend of we de zonsopkomst nog wel zouden halen. De tocht die we moesten afleggen begon in het pikkedonker. Iedereen kreeg een zaklamp en zo begonnen we de tocht. In een lange (wel dunne) broek, sjaal, hardloopschoenen en een vestje was het nog best koud zo. Het zou ongeveer 1,5 uur duren voor we de top zouden bereiken. Het begin was nog wel oké, niet te steil. Dit veranderde al snel aangezien de berg toch echt steil omhoog ging. Meerdere meisjes (we waren met z'n 7e), vonden het al gauw zwaar en wilde een pauze. Nou 2 minuten dan, want we hebben haast. We gingen weer verder en toen we van het nog enigszins normale pad afgingen begon de klim pas echt. Rotsen, lavastenen... Je moest echt omhoog klauteren. Ik vond het super leuk eigenlijk. Veel beter en veel minder saai dan zo'n recht toe recht aan pad. Weer vonden een aantal meisjes het veeeel te zwaar maar we liepen gelukkig lekker door :). Toen we nog een redelijk stuk te gaan hadden, begon het al een beetje licht te worden. Nog niet dat ze zon te zien was, maar dit gaat wel heel snel. Iedereen twijfelde of we het wel zouden halen. Uiteindelijk gelukkig wel! Het was prachtig. Achter de vulkaan verderop kwam de zon op. Dit gaat echt super snel trouwens. Binnen een minuut was hij volledig te zien. Het moment dat de zon opkwam, kwamen ook de aapjes tevoorschijn. Omdat we ook ontbijt kregen (geprakte warme banaan op witbrood) kwamen ze constant rond alle mensen staan en probeerde het eten af te pakken. Mij niet gezien. Ik was snel het huisje in gevlucht waar het eten werd gemaakt. Weer die agressieve apen. Brrrrr. Tijdens de tocht naar beneden merkte ik dat ik toch wel erg moe werd. De hele terugreis in de auto (ong 1,5u) heb ik geslapen.

Omdat dit mijn laatste dag zou zijn in Ubud en ik geen flauw idee had waar ik heen wilde gaan, had ik dus geen tijd om te slapen. Eerst dit eens bekijken en vervolgens een hostel boeken. Ik ben na een hele tijd twijfelen uitgekomen bij Candidasa, een plaatsje aan de oostkust. Waarom deze keuze weet ik eigenlijk nog niet echt. Ik denk omdat het er wel mooi uit uitzag, het een strand heeft en het enigszins op de route ligt richting Sanur, waar ik daarna heen wil. Gauw een hostel geboekt en een kaartje voor de shuttlebus gekocht die me er heen zou brengen.

Om 7:10 werd ik deze ochtend opgehaald door het busje richting Candidasa. Ook hier kon ik m'n ogen niet openhouden en heb vrijwel de hele rit geslapen. Na een korte stop en een kopje thee in Padang Bai reden we richting Candidasa. Ik werd gelukkig voor m'n hotel afgezet. De Fransman die ik in Ubud had ontmoet had ook nog geen plan, dus had besloten om ook deze kant op te gaan. Hij was er al een dag eerder en zodra ik aankwam in Candidasa kwam hij me ophalen met de scooter om naar het strand te gaan. Luxe! Hij had in zijn hostel nog een Nederlands stel ontmoet die ook meegingen. Altijd leuk. Het strand waar we heengingen heet White Sand Beach. Het staat bekend als een bounty eiland. Het was er ook echt super mooi. Wit stand, lichtblauw water, rieten hutjes, vissersbootjes.. Echt zoals op een ansichtkaart. Toen we terug waren van het strand hebben we met z'n alle nog gegeten en Bintang (bier) gedronken met de Australische eigenaar van het hostel waar zij allemaal in verbleven. Hij heeft daar altijd om 18:00 het spelletje 'free beer'. Precies om deze tijd moet je je plastic stoel omdraaien om te kijken of daar 'free beer' staat. Als je dit had kreeg je een gratis biertje. Ik natuurlijk niet hè.

Toen we hier zaten kwam er ook nog een Nederlandse jongen bijzitten. De Fransman en het Nederlandse stel zouden de volgende ochtend al vertrekken. Ik had nog een dag bijgeboekt omdat ik anders de volgende dag al weer vroeg weg moest. Vandaar dat de Nederlandse jongen en ik hadden besloten de volgende dag een scooter te huren en een beetje te gaan rondrijden. We zijn richting het waterpaleis gereden dat hier even verderop ligt. Een onwijs mooi en groot paleis omgeven door heel veel water. Klinkt logisch.. Na deze te hebben bekeken besloten we door te rijden richting Amed. We hadden hier allebei wel wat dingen over gehoord en het zou er erg mooi zijn. Een half uurtje rijden dachten we. Het bleek echter 1,5-2 uur te zijn. Blij dat we er waren hebben we eerst even wat gegeten en gedronken want hier waren we wel aan toe. We zijn verder Amed ingereden en het bleek eigenlijk helemaal niet veel voor te stellen. Een klein schattig strandje met vissersboten maar dat was het dan ook wel weer. De weg die we op de heenweg namen langs de kust was niet de snelste, dachten we. Veel bochten en erg steile stukken waardoor je niet zo snel kon rijden. Terug zouden we wel even via het binnenland gaan. Niet de slimste beslissing bleek achteraf. We moesten over een joekel van berg heen. Gaten in de weg, geen asfalt, stenen, rotsen, zand, steil.... Haarspeldbochten; De pas naar Oostenrijk is er niks bij. En dat op een scooter. Als we hier met een platte band of zonder benzine zouden zitten waren we de pineut geweest. Gelukkig hebben we de rit overleefd al twijfelde we of we het zouden redden voor zonsondergang.

Deze ochtend heb ik een hostel geboekt in Sanur. Hier blijf ik tot vrijdag. Dan komt Peter vanuit Australië en gaan we samen richting Nusa Lembongan en de Gili eilanden. Wordt vast leuk :)

Dat was m weer so far. Ik vermaak me nog prima iedere dag!


Xxxxxxx